Vandaag en morgen kunnen we opnieuw Saharazand op onze auto vinden. Dat zand komt onze richting uit door een storm in de Saharawoestijn in Noord-Afrika. Het vliegt op zo'n 5 kilometer hoogte, en kan enorme afstanden afleggen. Dat gebeurt wel vaker. Als het dan gaat regenen, ligt er nadien een dun laagje oranje stof op je auto.

Vandaag gaan we zelfs in levenden lijve kennismaken met het Saharazand. En hiervoor hoeven we helemaal niet naar Noord-Afrika te reizen maar gewoon eventjes de grens met onze zuiderburen over. Hier ligt namelijk ook de Sahara; de Lommelse Sahara. In het midden van een groot naaldbos bots je ineens op een woestijnachtig landschap. Wondermooi tussen de geurende naaldbossen. Het helderblauwe meer, en de talloze watervogels en de exotische verwilderde zwarte zwanen. Het is een van de allermooiste plekjes van Vlaanderen. En hoe raar het ook klinkt, moor het beschermd natuurgebied is ontstaan door … natuurvervuiling. Door de uitwasemingen van de vroegere zinkfabriek verdween de groene beplanting als sneeuw voor de zon. Het resultaat: een dor landschap, bedekt door wit zand.

Om uitdijing van de zandvlaktes te voorkomen werd heel lang geleden een nieuw bos aan geplant. Met dit unieke natuurgebied als opvallend mooi resultaat. En net als je denkt dat de Lommelse natuur al haar troeven heeft prijsgegeven, duiken er ruïnes op voor je neus. Tot zo’n 50 jaar geleden had de springstoffenfabriek ‘Poudreries Réunies de Belgique’ haar testterrein op de Sahara. Je vindt er de restanten van een schuilhut, de plek waarin werknemers zich verscholen bij het testen van granaten. Verderop ligt de ruïne van een vernietigingsput, een bouwwerk met een diameter van zo’n 10 meter waarin overbodige munitie werd afgebroken. Of de nog originele betonnen veiligheidspiramides, die granaatscherven en kanonskogels moesten tegenhouden.

Wsv OLAT en haar Belgische zusterorganisatie Milieu 2000 hebben in de mooie omgeving tussen Luyksgestel en Lommel een hele mooie route uitgestippeld. De trouwe Grenzeloze Tocht-wandelaars kennen dit mooie grensgebied met zijn variatie van bossen, heide, open gebieden en natuurlijk de Sahara. Wandelaars die voor de eerste keer deelnemen, zullen zich verbazen over de schoonheid, de rust en stilte, passend in deze tijd van het jaar. En dat hebben we gedaan hoor. In één woord; geweldig!

Voor deze 24e jaargang weten de routebouwers zelfs nog een kleine verfraaiing aan te brengen. Bij Stevensbergen, vlakbij het scoutinggebouw, ligt een erg mooi stukje natuur, eigendom van Natuurmonumenten. Na overleg met hen hebben de routebouwers toestemming gekregen om door dit fraaie stukje van kleinschalig coulissenlandschap met mooie doorkijkjes en houtwallen te lopen.

We vertrekken vanaf het vakantiepark de Zwarte Bergen in oostelijke richting. Op Nederlands grondgebied lopen we tussen Luyksgestel en het kanaal Bocholt-Herentals (ook wel Kempisch Kanaal of Maas-Schelde kanaal genoemd) voornamelijk door bosgebieden, afgewisseld met stukjes landerijen. We komen opnieuw over de kronkelpaadjes door de verhoogde aarden wal langs het kanaal. Deze zijn en blijven leuk om te bewandelen. De oude grenspaal, en zeker de bijzondere hangbrug voor voetgangers en fietsers, zijn herkenningspunten die ook dit jaar weer in de route opgenomen zijn.

Zodra we op de Blekerheide komen, bevinden we ons op Belgische bodem. We kunnen hier volop genieten van schitterende stukken natuur. Vooral de Sahara, met zijn zandverstuivingen, de vogelkijkplaats, de meertjes en bossen laten ons even stilvallen. Wat ongelooflijk mooi! En wat extra leuk is: We kunnen zelfs de Sahara ook van boven bewonderen.
In april van dit jaar is er een uitkijktoren geopend. Deze toren is maar liefst 30 m hoog. Vanaf 3 platforms kun je de omgeving aanschouwen. Het is een bijzondere toren. De vormgevers hebben zich laten inspireren door de omgeving, het glooiende lijnenspel van de zandduinen in de Sahara. Dit lijnenspel heeft geleid tot een opmerkelijke materiaalkeuze voor de gevel: touw. Ruim 3,5 kilometer in totaal.
Touw heeft een natuurlijke kleur en uitstraling, maar is tegelijk soepel en relatief zwaar, waardoor het gaat doorhangen. Door het afwisselend strak en los om de toren te wikkelen ontstaan de kenmerkende lijnen van de Sahara. Bij het beklimmen en dalen van de trap kijk je tussen de touwen door naar het landschap.

8:30 – 15:15 uur    32 kilometer

Anton

 Linschotenloop wandeltocht, 30 km.

Vandaag Linschoten, een dorp gelegen in het Groene Hart bij het riviertje de Lange Linschoten dat over gaat in de Korte Linschoten.

Als we van start gaan, is het op de minuut 6 jaar geleden dan we hier ook van start gingen. Op 19 december 2009 vroor het dat het kraakte (-10°) en liepen we met handschoenen aan en ijsmutsen op in een sneeuwlandschap.
Hoe anders is het nu: +14° en nergens in heel Europa enig teken van kouder weer. De opwarming van de aarde en het toenemen van extremen is in volle gang.
Werk aan de winkel dus voor onze wereldleiders en niet alleen in woorden zoals op de pas gehouden klimaattop in Parijs, maar ook in daden. Maar milieu en economie zullen nooit samengaan, vrees ik.

Wij van AndelWandelt dus wel en we zijn intussen gestart bij de plaatselijke voetbalclub. Om half negen lopen we in zuidwestelijke richting Oudewater en verder westwaarts naar Hekendorp. Daar bekijken we het Goejanverwelle sluisje. We zitten nu ca. 2 kilometer van het WS’78-traject dat we vorige week liepen vanuit Gouda.
Maar we gooien het roer om over stuurboord en gaan richting Papekop. Hierna op naar Woerden, dat we even aantippen.

In dit laagland van brede sloten, scheve knotwilgen, oude boerderijen, smalle wegen, bovengrondse elektriciteitspalen, groene weilanden, actieve watervogels en ongelijke bruggetjes hebben we het prima naar ons zin. Uiteindelijk komen we weer in Linschoten uit, waar we op het terras (!) twee kerstboompjes (op verzoek van Jan van der Ham) uittuigen.

Hadden we 6 jaar geleden de auto per abuis midden op het hardloopparkoers gezet, dit keer hadden we hem veilig verder weggezet. Dachten we dus. Niet dus, want het parkoers is omgezet en we staan wéér in de looprichting geparkeerd. Wachten dus en kijken naar al die als hardlopers vermomde jongens en meisjes. Prachtig om te zien.
Na een half uurtje kunnen we dankzij een vriendelijke wedstrijdregelaar het parkoers toch verlaten en naar huis vertrekken.

Hans 

In ons nog grotendeels in diepe rust verkerend dorp zeggen we om goed zeven uur de thuisbasis vaarwel. De autorit gaat naar sporthal De Mammoet in Gouda, de startlocatie van de wandeltocht. En wat voor wandeltocht? Nou als we er na afloop een stempel op moeten plakken houden we het op een zeer waterrijke wandeltocht. Het zijn niet de regenspatjes tijdens de laatste uren, want die stellen gelukkig niet veel voor. Het slaat natuurlijk op het parkoers dat we in de Zuidplaspolder, waarin de stad Gouda ligt en de Krimpenerwaard met uitzicht op de dorpen in de omgeving te verstouwen krijgen. Dank aan Arnold van den Berg, dat heb je toch maar weer mooi uitgevogeld www.ws78.nl

We beginnen in een van de mooiste Hollandse steden van Nederland: Gouda.Al snel zijn we in de binnenstad. Daar lopen we langs enkele historische plekken, waaronder de Sint Janskerk en het beroemde Stadhuis. Tevens lopen we langs een molen en de restanten van wat ooit het kasteel van Blois was. Daarna gaan we langs de haven, want Gouda heeft, hoe gek het ook mag klinken, een verbinding met de zee.

Gouda ligt in het stedelijk gebied in de Randstad en is de 12de gemeente van Zuid-­Holland. De stad ligt bij de samen­vloeiing van de rivieren de Gouwe en Hollandse IJssel. Mede dankzij de binnen­vaart over deze rivieren groeide Gouda in de middel­eeuwen uit tot een belangrijke stad. In 1272 kreeg de stad stadsrechten van graaf Floris V. Aan het eind van de middeleeuwen was Gouda uitgegroeid tot de vijfde stad van Holland. In de binnen­stad is nog altijd een groot aantal historische en monumentale gebouwen te vinden, waarvan het Stadhuis en de Sint-Janskerk waarschijnlijk de beroemdste zijn. De stad staat daarnaast bekend om zijn Goudse kaas, die in de zomer nog steeds verhandeld wordt op de donderdagse toeristische kaasmarkt. Ten slotte geniet Gouda bekendheid door de fabricage van kaarsen, pijpen, Gouds plateel en stroopwafels en de jaarlijkse Kaarsjesavond.

Met deze mooie stadsgezichten in ons hoofd, verlaten we Gouda en gaan naar de Goejan Verwelledijk met de gelijknamige sluis. Door patriotten uit Gouda werd bij deze sluis in 1787 Wilhelmina van Pruisen aangehouden. Zij is echtgenote van stadhouder Willem V. Dit gebeurde in de strijd tussen de Patriotten en de Orangisten. Wilhelmina van Pruisen wilde naar Den Haag om haar verdreven echtgenoot weer terug op de troon te krijgen. Het gevolg van de aanhouding was dat haar broer, Frederik Willem II van Pruisen een leger naar De Nederlanden stuurde, om het oude gezag te herstellen en Willem V weer op de troon te zetten.

Voorbij de sluis vervolgen we de route onder­langs de dijk van de Hollandse IJssel en komen al snel in Haastrecht. Dit pitto­reske plaatsje is rond 1100 ontstaan bij de uit­monding van het riviertje de Vlist in de Hollandse IJssel. In 1396 kreeg het stads­rechten. We lopen door het stadje en het daarbij liggende Overtuin van Bisdom van Vliet. Dit is een park in Engelse landschapsstijl. In het park bevindt zich het graf van Paulina le Fèvre de Montigny - Bisdom van Vliet en haar echtgenoot. Ook haar hond Nora heeft een eigen graf in het park.

We wandelen de natuur in bij De Hogeboezem. Later volgen wij het riviertje de Vlist tot aan de grote rust in de Vlister Stee. In een verklaring van het oude wapen van Vlist zou de boom het lommerrijke karakter van de gemeente symboliseren, terwijl de harten de vruchtbare polders van Vlist en Bonrepas zouden symboliseren.

Zal er wel binnen wel weer vol en heet zijn vandaar dat we de rust bij voorbaat al laten voor wat het is en dus doorlopen. We gaan opnieuw over mooie onverharde lange paden langs weteringen (een gegraven watergang) en over vlonders, waarbij we het landschap van de Krimpenerwaard ontdekken met zijn mooie vergezichten. We wandelen over het Beijersche Weegje. Het terrein Polder het Beijersche is met zijn smalle weidekavels en brede watergangen een kenmerkend deel van het veenweidegebied. De kavels zijn toegankelijk vanaf de Beijerscheweg of via aanliggende percelen. De toegang is gedeeltelijk alleen via eigendom van derden mogelijk. Het landschap is open. Aan de zuidgrens wordt het beeld bepaald door de agrarische lintbebouwing van Het Beijersche. De graslanden worden in de winterperiode massaal gebruikt door wintergasten en de brede watergangen door veel watervogels.

We vervolgen onze route en gaan langs Gouderak weer in de richting van Gouda. Al snel zien we een panoramisch beeld van de stad. Uiteindelijk komen we terug in deze mooie provinciestad en doen we de Goejanverwellesluis aan, waar we de Hollandse IJssel oversteken. Deze sluis is een schutsluis tussen de Hollandse IJssel en de Dubbele Wiericke. De Hollandsche IJssel loopt van IJsselstein, waar hij samenkomt met de Lek, tot Krimpen aan den IJssel, waar deze uitkomt in de Nieuwe Maas. De rivier ligt midden in natuurgebied het Groene Hart. Bij Gouda is een waaiersluis gebouwd, die de rivier in twee delen splitst: boven de sluis ligt de Gekanaliseerde Hollandsche IJssel (in de provincie Utrecht) en beneden ligt de Hollandsche IJssel (in de provincie Zuid-Holland). Deze sluis zorgt ervoor dat de waterbeweging wordt bepaald door het getij.

We komen terug op het parcours van de ochtend. Nu lopen we op de dijk en zijn daarna snel terug bij de startlocatie.

8:55 – 16:35   40 kilometer

Anton

 ‘Heej Anton,

Voor als het een dag mooi weer is en we kunnen alle twee: Rondje Drielse Wetering.
Lopen naar Veen en overvaren; Naar het gemaal tussen Aalst en Zuilichem bij de Capreton; Langs Capreton in oostwaartse richting; Brakelsestraat; Delwijnsestraat; Eendekade (langs Drielse Wetering); Aalst-overvaren-Veen. Als er nog tijd en kilometers over zijn: Door Veen, Groeneweg, Hakkeveld, Duizendmorgen, Dijk. Groet Hans’

Dat bericht met het onderwerp: ‘doordeweekmooiweerwandeltochtje’ zit tussen m’n ontvangen mailtjes van afgelopen maandag en twee dagen later is het zover dat we er al op uittrekken voor het Rondje Drielse Wetering.

Tijd en kilometers blijken er niet over te zijn, het Gelderse brengt ons in alle opzichten op deze schitterende decemberdag meer als genoeg. Waarbij het er soms verdacht veel op lijkt dat we zelfs flink in de gaten worden gehouden. Is het niet hoog in de bomen of de lucht dan wel laag aan de grond door wat aalscholvers en/of de luchtmacht!

9:00 – 15:15 uur  30 kilometer

Anton 

 Sporen in en om Amersfoort, 40 km.

Vandaag een sporentocht. Maar waar ga je dan naar op zoek?

Spoorzoeken is een activiteit waarbij een spoor wordt gevolgd, met als doel het einde van het spoor of de veroorzaker ervan te vinden.

Vandaag zien we wel erg veel sporen, die de laatste duizenden jaren in en om Amersfoort zijn achtergebleven. De stuifduinen uit de laatste ijstijd, de afvoer van water uit de Gelderse Vallei, de al ruim 750 jaar oude stad, de bedrijvigheid bij het knooppunt van spoorwegen, het bewaard gebleven industrieel erfgoed (Anton valt hier, sinds zijn AOW, inmiddels ook al onder), de achtergebleven sporen van de beide wereldoorlogen en andere militaire activiteiten, zoals vliegbasis Soesterberg. En dat samen met nogal wat streekgenoten, die dus vandaag ook op het goede spoor zitten.

Als we goed zoeken kunnen we zelfs de grote teenafdrukken van onze voorzitter tegenkomen, die hier omstreeks 1966 rondgedoold heeft

Om negen uur starten we in het in 1904 gebouwde Wagenbedrijf van de NS. Ouwe zooi, maar ôh ôh zo mooi. Nu zijn er gasten, die direct na de start als een hazewindhond achter het spoor van een haas aanrennen, maar zo zit AndelWandelt niet in elkaar. Waar wat te zien is, zien we dat ook. Vandaar dat we bij deze eclatante tocht niet zo vroeg binnen zijn.

En weer, weer hebben we prachtig weer. Het is vandaag echt teveel om alles op te noemen wat we zien en daarom voor gegevens van het routeparkoers zou ik toch maar even WS78 googelen.

Uiteindelijk vinden we, terwijl de duisternis ons al omhelst en de regen zich aankondigt, het einde van het spoor en storten we ons op onze prooi. Hoewel, “la felicidad no es la meta, sino el camino” (het geluk ligt niet in de bestemming, maar in de weg ernaar toe) is ons gevonden eindresultaat prachtig;

 ‘Goud’ bruin van kleur en 25 cl. groot.

Hans 

Vanmorgen zetten we koers naar Ravenstein waar we vanuit het dorpshuis Vidi Reo op pad gestuurd worden. Over het hoe en wat van de wandeling in het Land van Ravenstein is het gewoon maar meelezen met wat parkoersbouwers Frits Spanjers en Wim Appelhof hierover van te voren op het papier gezet hebben www.ws78.nl
Al snel verlaten we Ravenstein en lopen we naar de Maas. Over de Maasdijk wandelen we naar het dorpje Neerloon. Neerloon is één van de drie plaatsen in Noord-Brabant waar vroeger een doorwaadbare plaats in de rivier lag. De Romeinen maakten al gebruik van deze doorloopbare plaats. We lopen verder en komen in het plaatsje Overlangel. De naam Langel komt van langela, dat langgerekt bos betekent. Het voorvoegsel Over heeft betrekking op stroomopwaarts van de rivier de Maas.

Als we Overlangel hebben verlaten, komen we in het buurtschap en natuurgebied Keent. Dit gebied is alleen over een brug te bereiken. Keent is afgeleid van Keen, wat duidt op een barst of spleet. Het plaatsje heeft een Gelders verleden: tot 1923 behoorde het tot de Gelderse gemeente Balgoij. De Maas liep oorspronkelijk zuidelijk van het dorpje en vormde ook toen de grensrivier. Vanwege het overstromingsgevaar werd de Meander van Keent in 1938 afgesneden en kwam Keent op de linkeroever van de gekanaliseerde rivier te liggen. Met de Gelders-Brabantse grenscorrecties van 1958 ging Keent van de provincie Gelderland over naar de provincie Noord-Brabant. Keent is nu een natuurgebied van 400 hectare. Hier kunt u heel bijzondere runderen en pony's ontmoeten. Ruim 150 wilde grazers houden hier de begroeiing in toom en zorgen voor een natuurlijke ontwikkeling van dit riviergebied. Naast de Exmoor pony's en de inmiddels al wat beter bekende Schotse Hooglanders, grazen hier de uit Spanje afkomstige Tudanca- en Sayaguesa-runderen en de Maremmanas uit Italië. Dat is nog niet alles, Keent is de kraamkamer van de Tauros. Een 'nieuw' rund met oeroude roots.

Na dit prachtige natuurgebied komen we in het plaatsje Reek. Net na Reek op 11,3 km komen we bij de soeppost. Daarna steken we de Rijksweg tussen Den Bosch en Nijmegen over. We komen in de Reekse Heide. Dit was een crossterrein. ln het nu ontstane natuurgebied lopen we over zand- en verharde wegen en paden naar de grote rust bij Restaurant Nieuw Schaijk op 20,3 km in Schaijk.

We zijn daar wel even binnen wezen kijken maar we hebben het etablissement weer rap verlaten, te druk, om van de warmte maar niet te spreken. Vervolgens kopen we een eindje verderop het bakske koffie bij een vriendelijke dame in de Shellshop. Hierna gaan we verder via de Udensedreef naar het natuurgebied "De Maashorst". Natuurgebied De Maashorst is een 2400 hectare groot aaneengesloten landschapspark. Het gebied bestaat uit een aantal verschillende landschapstypen: naaldbos, vaak op vastgelegd stuifzand, een viertal verspreide heidevelden, enkele vennetjes, modern landbouwgebied, ouderwets boerenland met akkers, natte graslandjes en houtwallen. ln de late ijstijd liet de Maas, die door dit gebied stroomde, grof zand en grind achter. ln die periode zorgden de breuken in de aardkorst ervoor dat delen omhoog kwamen. Deze hogere delen worden de Horst genoemd. Deze zijn nog herkenbaar te zien in dit gebied. Zo ontstond dit grote gebied van woeste gronden, uitgestrekte heidevelden en bos. Staatsbosbeheer is nog steeds bezig om het landschap terug te geven aan het natuur.

Na het nieuwe ecoduct over rijksweg N324 komen we in het buurtschap Mun. Over een viaduct steken we de N450 over en komen we bij de koffiepost op 29,3 km. Vervolgens steken we de weg over. Door een klaphek wandelen we het natuurgebied Herperduin in. Lopend over bospaden komen we bij een grote waterplas, Groot Ganzenven. Aan het einde van dit natuurgebied komen we bij een camping uit, waar we een fruitpost hebben op 34,3 km. Na de fruitpost gaan we rechtsaf richting Herpen. Via Herpen komen we uit in Huisseling. Hier lopen we door een klein natuurgebiedje Roesterd - Lange Del.

Nu naderen we Ravenstein en zien we in de verte de stellingmolen De Nijverheid. Deze molen is in 1857 gebouwd als vervanging van een houten standaardmolen. De huidige molen staat op een vestingmuur. Met zijn hoogte van 30 meter is het de hoogste molen van Noord Brabant.
ln Ravenstein wandelen we in de Monsieur Zwijsenstaat langs het honderdjarig NCB pakhuis. Dan is het nog een klein stukje lopen naar het dorpshuis Vidi Reo en zit de mooie wandeltocht erop.

9:00 – 16:25 uur   40 kilometer

Anton

Voor even zijn we Nico Rienks en Ronald Florijn (roeien), voor heel even zijn we Ronald Koeman en Marco van Basten (voetballen), voor heel, heel even zijn we Gerard Nijboer en Cor Vriend (marathon) voor heel, heel, heel even zijn we Paul Justin en Mike Bellamy (Amsterdam Admirals). Allemaal gasten die hun voetstappen daar achtergelaten hebben waar wij de onze vandaag geplant hebben.

Met (de hele dag) gebulder van vliegtuigmotoren als achtergrond muziek vertrekken we om negen uur samen met 299 medestrijders bij de Bosbaan voor onze Olympische tocht.

De Bosbaan een roeibaan in het Amsterdamse Bos die in 1934 aangelegd werd in het kader van de werkverschaffing. Maar daar merk je nu niets meer van als je een bakkie koffie betaalt.
Even later komen we bij het Olympisch Stadion de 14 regels van Johan Cruyff tegen, maar als AndelWandelt kenden we die al. Het stadion uit 1928 waar Blauw Wit en DWS (met heel veel bekende voetballers van weleer) nog gevoetbald hebben en ook nog even een ander Amsterdams clubje, waar me de naam even niet te binnen wil schieten.

Sinds 2000 is het stadion de plaats van start en finish van de Marathon van Amsterdam.

De Schinkelsluis (bij het riviertje de Schinkel) is het volgende kunstwerk dat we passeren op weg naar Sloten en Badhoevedorp.

Nu heeft New York zijn Central Park, Barcelona zijn Parc Güell en Arnhem Sonsbeek, maar wat een prachtige parken hebben wij vandaag doorkruist. Na de overtocht over de Ringvaart met het voetveer Ome Piet is het echt parking-time; het ene park nog mooier dan het andere, volop in herfsttooi. Het zijn allemaal schilderachtige plaatjes en Rembrandt kan dat nog beamen, want die zat daar ook nog met verf en penseel langs het riviertje de Amstel te schilderen.

Uiteindelijk komen we weer terug bij de Bosbaan, waar we op het terras, samen met onze vriendinnen Affligem en Floreffe, de zon in al zijn pracht langzaam onder zien gaan.

Hans 

                               ga naar de foto's van deze Olympische Wandeltocht 

Van huis voor een wandeltocht die niet naast de deur is. Maar van de verre reis hebben we na afloop zeker geen spijt. ’t Wordt een wandeldag waarvan we vanaf het begin tot het eind weer volop genoten hebben. Wat ons vandaag, op de wandeling van het vlakke polderland naar de hoge Schoorlse duinen te wachten staat, heeft parkoersbouwer Carla de Jong al voor de start aan het papier toevertrouwd. Zou zegge het woord is aan Carla en loop op deze manier allemaal maar mee

De startplaats restaurant “Aangenaam” in Heerhugowaard verlaten we al na een paar honderd meter over de nieuwe fietsbrug 'De Krul'. Een logische naam, zoals u zult zien. Vanaf 'De Krul' hebben we een fantastisch uitzicht op het 1.000 eilandenrijk van De Langedijk. Deze voormalige koolveldjes waren alleen per koolvlet bereikbaar. De boeren en tuinders 'kloetten' hun bootjes door dit gebied. Ooit bestond dit gebied uit meer dat 15.000 eilanden. Al deze eilanden zijn ontstaan door het uitgraven en uitbaggeren (slikken) van sloten. In de zeventiende eeuw is men op kleine schaal begonnen, wat groenten te verbouwen, Men groef een slootje en een greppeltje en met de vrijgekomen grand werd het stukje moerassig land wat opgehoogd. Daardoor had men wat teeltaarde, waarop de groenten wel wilden groeien.

We lopen langs het kanaal van Alkmaar naar Kolhorn, een onderdeel van de ringvaart van Heerhugowaard. Daarbij passeren we de gloednieuwe jachthaven. Ma Broek op Langedijk gaan we naar Sint Pancras en Koedijk. Aan onze linkerhand ligt een nieuwbouwwijk, aan onze rechterhand het weidegebied, zoals het hier altijd was. We passeren het Noord-Hollandskanaal via de Rekervlotbrug, de nieuwste vlotbrug over dit kanaal. Deze brug is gebouwd met ander materiaal en volgens een ander ontwerp dan de andere vier vlotbruggen. Helaas is de Rekervlotbrug erg 'blessure' gevoelig. Na deze vlotbrug en een tunnel hebben we zicht op het duingebied, dat in de verte hoog opdoemt. In Bergen hebben we de soeppost bij de fam. Bijl.

Via een villawijk bereiken we de duinen. We volgen een klinkerweg langs de kunstskibaan. Kort daarna lopen we over onverharde paden door een gevarieerd heuvelachtig landschap met beboste en kale duinen. We komen langs het Vogelmeer. Hier vlakbij ontstond de eerste van de duinbranden, die de Schoorlse duinen in 2009, 2010 en 2011 troffen. De gevolgen zijn nog steeds duidelijk zichtbaar, maar de natuur herstelt zich. Mossen en zandzegge komen weer tevoorschijn. Hierdoor komen kleine insecten terug en die zijn weer voedsel voor vogels. Bij Catrijp staaf een herdenkingsplaat voor de eerste brand, een angstige beleving voor de bewoners van dit gedeelte van Schoorl. De vlammen kwamen tot het laatste duin en de bewoners moesten hun huizen verlaten. Voor we de duinen verlaten hebben we een prachtig uitzicht richting Petten en de Honds Bosse Zeewering. De duinen bij Schoorl zijn vijf km breed, maar tussen Camperduin en Petten is helemaal geen duin. Hier is het afgelopen jaar hard gewerkt aan het project "Kust op Kracht". Voor de dijk is over een afstand van zeven km driehonderd meter zand aangebracht. Honderd meter duin en tweehonderd meter strand, alles om de kust te versterken.

We komen uit op de Kerkbrink van het dorpje Groet. We lopen om het witte kerkje heen, met ervoor het standbeeld van 'De Wasvrouwen" en bereiken de Grote Rust bij Tapperijen eetcafé Mereboer. Na de rust klimmen we weer omhoog. We hebben regelmatig uitzicht, links op het lage land, rechts op het duingebied en de zee. We verlaten de duinen over het grote Klimduin van Schoorl. Langs het mooie kerkje, met ervoor het standbeeld van Jan van Scorel, gaan we richting Schoorldam. Hier passeren we het Noord- Hollandskanaal weer, nu over een gewone brug. We komen in een gebied met lange, rechte wegen, waar de kop van Noord-Holland berucht om is. Maar het valt mee. Na de koffiepost bij de fam. Ploeg in Warmenhuizen is toch nog veel onverhard. We lopen langs de proefvelden van 'Bejozaden' uit Warmenhuizen. Dit bedrijf test en verbetert zaden van allerlei groenten en granen. Vervolgens gaan we richting het recreatiegebied Geestmerambacht. Het meer ontstond door een zandafgraving voor nieuwbouwwijken van Alkmaar.

Na de fruitpost bij de fam. Grevink in Broek op Langendijk komen we dit keer langs en niet door museum 'De Broekerveiling'. Bij het oude haventje van Broek op Langedijk zien we 'De Krul' al boven het kanaal van Alkmaar naar Kolhorn uitsteken. We passeren de fietsbrug en zijn weer terug op ons startpunt.

9:00 – 17:00 uur   40 kilometer

 

Anton 

Munnikenland Route, 33 km.

Op 4 oktober 2008 maakte de één met de ander een wandeltochtje van 24 kilometer.

Een derde had daarvoor op zijn website een oproep gedaan wie deze Munnikenlandroute wilde gaan lopen. Die derde had ook voor de catering gezorgd, wat eenmalig bleek.

Niet eenmalig waren de talloze wandeltochten die de één met de ander daarna nog maakten. Het liep zelfs zover uit de hand dat vandaag de 250^e wandeltocht op het programma staat.  En laat dat nu uitgerekend die Munnikenlandroute zijn, welke elk jaar rond 1 oktober gelopen wordt. Maar dan wel onder het motto van; leef van binnenuit, blijf de grenzen verleggen, kijk naar wat goed gaat, erken dat niemand perfect is, probeer niet te kritisch te zijn, wees tevreden en bouw een droom.

In deze bè-è-èste bokbierentijd, dus eerst maar op de koffie op de sluis, alwaar we door de op dat moment beste sluismeester van Nederland (Arie) getrakteerd worden op roomsoezen van de op dat moment beste bakker van Nederland, Jos den Bakker.

Door het op zijn kop gezette Munnikenland gaan we richting Loevestein, waar we op de uiterste punt van de Gijsenkrib even pauzeren.

Daarna oostwaarts richting Brakel waar we op de koffie gaan bij de op alle momenten beste zus van Nederland.

Na een rondje door het gesnoeide Brakels Bos, gaan we daarna langs de Waal naar Zuilichem. Wat daar opvalt, is dat 4 kribben niet (bewust) met de kribverlaging zijn meegenomen. Dus geen Twiggy model, maar 4 prachtige Gina Lolobrigida achtige kribben. Op één van zo’n robuuste krib hebben we ons even neer gevleid voor een ogenblik rust en om de omgeving in ons op te nemen.

Verder over de Meidijk en langs Poederoijen zijn we om een uur of vier weer terug op de sluis. Daar waar de eerste de beste (derde) persoon ons uitnodigt om in ruil voor een praatje zijn biervoorraad op te maken.

Een redelijke deal dachten we zo, ter afsluiting van een in alle opzichten ideale wandeldag.

 

Hans