Izak Vriens

In het Voorhof Bulletin, dat in Andel verschijnt, stond een In Memoriam van Izak Vriens. Izak, een man die vaak op de Wilhelminasluis kwam om naar de scheepvaart te kijken. Een man ook die vol zat met verhalen over de jaren op de binnenvaart, maar ook over zijn werk op Scheepswerf De Gantel en zeker ook zijn sportprestaties. Izak, een heel aimabel man, die meestal met zijn vriend Gerrit Lievaart het vaste plekje innam op de sluis. 

 Memoriam lzak Vriens

Op donderdag 10 mei overleed lzak Vriens. Hij mocht 81 jaar worden. Izak Vriens is op 28 november 1930 in Woudrichem geboren, als middelste van een gezin van drie kinderen. Zijn ouders voeren op het binnenvaartschip Disponibel Woudrichem.

De Disponibel met leden van een Muziekkorps uit Woudrichem, van of naar een concours

Alle drie de kinderen zijn in Woudrichem aan wal geboren bij tante Jo. Izak heeft als schipperskind op veel verschillende scholen gezeten en vond de aandacht altijd erg leuk.
Op jonge leeftijd werd hij bij oom Sjaan en tante Jaantje (zus van zijn moeder) in het gezin geplaatst in de Mr. S. Naaijenstraat om in Andel op school te kunnen gaan. Dat gezin bestond uit acht kinderen, Izak was hiervan de jongste. Hier heeft hij het erg goed naar zijn zin gehad.
Het Veerhuis De Zwaan

Tijdens de oorlog lag het schip bij de Zwaan in Andel. Daar is het door de Duitsers weggehaald en er bleek na de oorlog een ander gezin in te varen. Izak is toen op de bonnefooi met zijn vader gaan zoeken in het noorden van het land. Het schip hebben ze gevonden en is toen weer hun eigendom geworden.
Na de lagere school is Izak mee gaan varen op het schip met zijn ouders en hierna als knecht op de "Meinsje" bij schipper Gerritsen, dit schip vervoerde zand van Andel naar Rotterdam.
In 1959 is Izak getrouwd. Samen hebben ze drie kinderen ontvangen. Het gezin is blijven varen op de zogenaamde 'wilde vaart'. Dit betekende dat ze van alles vervoerden. Later is Izak aan wal gaan werken en wonen,                                       Izak met links Gerrit Lievaart 
                                                                                                                op de Wilhelminasluis
Izak heeft ook veel tegenslagen gekend in zijn leven. Het huwelijk is stuk gegaan en hij heeft ook vele lichamelijke tegenslagen gekend. Sport was belangrijk voor hem. Driemaal heeft lzak meegedaan met een Elfstedentocht. De eerste keer was op 13 februari 1956. In 1963 heeft hij de tocht niet uitgereden. Het was immers een barre tocht onder zeer slechte omstandigheden. Maar Izak was wel een doorzetter. In 1985 kreeg hij een herkansing en reed de tocht der tochten geheel uit.
Voor de Stichting Sport en Spel Gehandicapten in Andel heeft lzak ontzettend veel betekend. Hij was trouw en ook een graag geziene gast. Hij had voor iedereen een praatje en tijd. Ook was hij handig en artistiek. Op latere leeftijd mocht hij een paar maal een expositie houden met eigen kunstwerken.
Izak aan het werk op scheepswerf De Gantel
op De Plaat bij de Wilhelminasluis 

Ik heb lzak leren kennen als een bescheiden man. Tijdens een geloofsgesprek enkele jaren terug deed hij belijdenis van geloof, dit deed hij omdat hij verlangde deel te nemen aan het Heilig Avondmaal.
De laatste jaren van zijn leven woonde lzak in het zorgcentrum De Notenhoff. Zijn broer Kees kwam trouw elke dag en niet te vergeten Ria en Nico van Rijswijk. Zij hebben ook ontzettend veel gedaan en betekend voor lzak.
De laatste weken van zijn leven ging zijn levenskaarsje rustig uit. Hij vertrouwde op de Heer en was niet bang om te sterven. De laatste keer dat ik bij hem was, las ik met hem psalm 23, de Heer is mijn Herder, mij ontbreekt niets. Zo was het, en zo was het goed. Ik wenste hem een behouden vaart en een veilige aankomst in de haven, een goede reis naar het paradijs.
Op vijftien mei was de crematie in besloten kring. Op zaterdag 19 mei was er een herdenkings-dienst met medewerking van de Activo Band waar lzak zo nauw bij betrokken was. Het was een fijne en emotionele dienst. Wij zongen over het 'Scheepke onder Jezus' hoede, met zijn kruisvlag hoog in top..... en .... wij hebben 's Vaders Zoon aan boord en veilig strand voor oog.

Wij wensen allen die zo betrokken waren bij lzak Vriens sterkte en troost van de Here God toe.

 Ds. Wouter Schraven

 Uit: Voorhof Bulletin, 21ste jaargang nummer 6, juli / augustus 2012 

                    terug naar boven                    terug naar overzicht Verhalen